In de ruim 20 jaar die ik
als geestelijk verzorger werkzaam ben in Polderburen heb ik vele activiteiten ontwikkeld en zijn de zondagse oecumenische vieringen een belangrijk onderdeel van mijn werk. Ik maak de bewoners die afhankelijk, ziek of dement zijn geworden van dichtbij mee en ben als geestelijk verzorger onderdeel van de meest kwetsbare periode in hun leven, dat maakt mij dankbaar.
Nog niet zo lang geleden stond er op het gesprekskaartje dat een deelnemer van mijn gespreksgroep ‘De Kring’ had getrokken: “Hoop doet leven, maar leven doet ook wanhopen.” Voor de meeste bewoners van Polderburen, waar ik als geestelijk verzorger werk, is dit huis hun laatste woonplek. De gespreksleden van mijn…
Met 9 mannelijke bewoners zitten we in Polderburen aan een grote tafel. Er is koffie, natuurlijk met iets lekkers erbij, de muziek staat aan. De herenclub is van start gegaan. Vóór corona begeleidde ik de maandelijkse herenlunch, nu hebben we de activiteit uitgebreid en komen we iedere 2 weken bij…
Met een versierde kar met rode kleden lopen mijn collega en ik door de binnenstraat van Polderburen. De muziek van de herkenbare trouwwals schalt door de ruimte. De ruim 80 rode rozen met kaartjes zien er feestelijk uit en ook wij hebben ons gekleed in het rood. Het is Valentijnsdag…
“Komt het allemaal wel goed?”, vraagt de bewoonster als ik in de vroege ochtend naast haar bed zit. “Waarom ben ik hier, wat is er met mij aan de hand, help mij dan!” Iedere morgen wordt deze dame van in de negentig wakker en is ze vergeten dat ze in…